Վաղուց չեմ արձագանքում «հրատապ» թեմաներին, սկսած՝ պաշտոնյաների ու հանրային դեմքերի անհարկի սադրիչ արտահայտություններից: Չեմ էլ պատրաստվում բացառություններ անել, քանզի հստակ տեսանելի է կեղծ օրակարգ ձևավորելու պրիմիտիվ հնարքը, որի օժանդակ կամ գուցե հենց «ծանր հրետանին» ոստիկանական բռնաճնշումներն են: Այս օրհասական վիճակում ամենահրատապ հարցը մեկն է՝ հաղթահարել Երկրի տարածքային ամբողջականությանը, ընդհանրապես՝ պետական, սոցիալական, տնտեսական և իրավական անվտանգությանը սպառնացող բոլոր տեսակի մարտահրավերները: Եթե պաշտոնյաները հիրավի ինքնուրույն լինեին, չէին նախընտրի այդպիսի հրապարակային անճաշակություն, իրենք մազոխիստներ չեն, ուստի չարժե շեղվել իրական գերխնդրից:
Երկրի ապագայի առնչությամբ գեղեցիկ փաթեթավորմամբ հրամցվող կոչերը նոր չէ, որ գայթակղիչ են համարվել, այդ նենգ խայծը տարբեր ժամանակներում կուլ են տվել անգամ Գրիգոր Զոհրապը, Հրանտ Դինքը, այլ երևելի գործիչներ, և պետք է հուսալ, որ այդ ցանկը այլև չի շարունակվելու:
Գևորգ Դանիելյան